Σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού στο λάδι
Το κείμενο που ακολουθεί αποστέλλεται σε πολλούς παραλήπτες, εκτός των ΔΕΠ του Τμήματος Μαθηματικών. Ας υποθέσουμε ότι μεθαύριο ανοίγει η πρόσβαση στα κτίρια, ότι τα ΔΕΠ δεν απεργούν, ότι οι φοιτητές δεν κάνουν κατάληψη, και από Τρίτη αρχίζουν μαθήματα. Θα κάνω μια πρόχειρη απόπειρα να φανταστώ το περιβάλλον στο οποίο θα διεξάγονται τα μαθήματα αυτά.
Θα πιάσω τις σχολές ΣΘΕ και Φιλοσοφική χωριστά. Στη ΦΛΣ, σε ένα κτίριο 70.000 τ.μ. θα κυκλοφορούν αρκετές χιλιάδες γυναίκες χωρίς να υπάρχει η παραμικρή φύλαξη. Από τις 5:00 που σκοτεινιάζει η σχολή θα ερημώνει. Τα ασανσέρ δε θα λειτουργούν, αλλά και αν κάποια λειτουργούν στο 9όροφο κτίριο, πόσοι θα τολμούν να μπαίνουν όταν δε θα υπάρχει κάποιος να απεγκλωβίσει τυχόν εγκλωβιζόμενους;
Αν κάτι συμβεί σε φοιτητή/τρια ποιος θα είναι υπόλογος; Μήπως τα ΔΕΠ που δέχτηκαν να λειτουργεί η Σχολή κάτω από τέτοιες συνθήκες; Τα ίδια ισχύουν και για τη ΣΘΕ (και αντιστρόφως, όσα πούμε ισχύουν σε μεγάλο ποσοστό και για τη ΦΛΣ). Αλλά εδώ υπάρχει επιπλέον ιδιομορφία, ότι έχουμε εργαστηριακά τμήματα. Συχνά φέρεται ως επιχείρημα από συναδέλφους π.χ. του Χημικού ή του Βιολογικού, και έχουν δίκιο, ότι εκεί, λόγω των προαπαιτουμένων εργαστηρίων, αν χαθεί το εξάμηνο, χάνεται το έτος. Αλλά, διερωτώμαι, πώς θα γίνουν τα εργαστήρια από Τρίτη, τη στιγμή που σε όλα τα Τμήματα οι ΙΔΑΧ που κρατούν τα εργαστήρια απεργούν; Αυτό δεν έχει επιπτώσεις μόνο στα τμήματα της ΣΘΕ αλλά και σε τμήματα εκτός Σχολής, όπως π.χ. Ιατρική. Θα λέμε ότι γλυτώσαμε το εξάμηνο τότε ή την αλήθεια, ότι χάθηκε το έτος; Μήπως, αντί να προσανατολίσουμε το αίτημά μας προς το Υπουργείο, να αποσύρει την ΚΥΑ, αν είναι να μη χαθεί το εξάμηνο, βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να κρατάμε και την πίττα ολάκερη (τάχα το εξάμηνο δε χάθηκε) και το σκύλο χορτάτο (δεν τα βάζουμε με το Υπουργείο); Μήπως οι συνάδελφοι που υπογράφουν γράμματα για το άνοιγμα του Πανεπιστημίου, αν πραγματικά θέλουν να ανοίξει το Πανεπιστήμιο (και γνωρίζω ότι και αυτοί, όπως κι εγώ θέλουν όντως να ανοίξει το ΕΚΠΑ), θα έπρεπε να απευθύνουν στο ΥΠΑΙΘ τις επιστολές τους;
Αλλά ας είναι, πάμε παρακάτω, στο κάτω κάτω το Μαθηματικό δεν έχει εργαστήρια και μπορεί να προφασίζεται ότι και οι άλλοι δεν έχουν. Θα ήθελα λοιπόν να ακούσω, πώς θα είναι ανοικτό το πανεπιστήμιο χωρίς Γραμματείες, χωρίς θέρμανση, χωρίς φωτισμό, χωρίς φύλαξη, χωρίς βιβλιοθήκες και πρόσβαση σε συγγράμματα, χωρίς εργαστήρια, χωρίς φοιτητική μέριμνα, χωρίς, χωρίς, χωρίς… Αν κάτι, ό μη γένοιτο συμβεί, ποιος θα αναλάβει να διαχειριστεί τις αγωγές και τις μηνύσεις; Υπερβολές; Για να θυμηθούμε τις εισβολές νεοναζί στο Μαθηματικό. Για να θυμηθούμε το ρήμαγμα του Εργαστηρίου Υπολογιστών στο Μαθηματικό. Για να θυμηθούμε τα εργαστήρια που διαχειρίζονται επικινδυνότατα υλικά. Αλλά, προφανώς εκείνοι που δεν απευθύνουν τις διαμαρτυρίες τους προς το ΥΠΑΙΘ αλλά προς τους Διοικητικούς, έχουν στο μυαλό τους διάφορες εκδοχές που όλες οδηγούν στην εξής μία: να σπάσει η απεργία τους. Έχουμε και λέμε: Στο τραπέζι έχει πέσει το αίτημα για αυξημένο προσωπικό ασφαλείας. Αλλά τι θα πει “αυξημένο προσωπικό ασφαλείας”; Παραβίαση των νόμων που με ακρίβεια ορίζουν τη διάθεση τέτοιου προσωπικού; Ας πούμε θα βαφτίζουμε “προσωπικό ασφαλείας” τη γραμματέα που θα καλέσουμε να κρατά πρακτικά στη ΓΣ; Και για ποιο προσωπικό ασφαλείας θα μιλάμε όταν ολόκληροι κλάδοι έχουν εκλείψει; Προφανώς από το κενό σύνολο δε μπορεί να εξαχθεί “προσωπικό ασφαλείας”. Ας πούμε, από τη Γραμματεία του Χημικού ουδείς απογράφηκε. Θα ζητήσουμε από υπαλλήλους που τέθηκαν σε αργία να έρθουν ως …προσωπικό ασφαλείας; Άλλη λύση: Να εκβιαστούν προσωπικά υπάλληλοι να σπάσουν την απεργία προκειμένου να λειτουργήσουν κακήν κακώς κάποιες υπηρεσίες. Γνωρίζω ότι τέτοιες σκέψεις γίνονται, αλλά θα αποτελούν ευθεία παραβίαση της απόφασης της Συγκλήτου για πλήρη σεβασμό της απεργίας των διοικητικών και μη εμπλοκή τους στις διαδικασίες ανοίγματος των σχολών. Θα μου πείτε, ε και;
Σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού στο λάδι. Αλλά θα σας πω, ότι αυτά αποτελούν σχέδια επί χάρτου και οι προσπάθειες να στραφούν οι διοικητικοί ο ένας εναντίον του άλλου μπορεί να καταλήξουν σε οδυνηρότατες συνέπειες, και όχι μόνο για τους διοικητικούς. Άλλη λύση που έχει ακουστεί: Να αναλάβουν τα ΔΕΠ τις εργασίες του Διοικητικού Προσωπικού (π.χ. εγγραφή πρωτοετών). Ακόμη και αν αφήσουμε το γεγονός ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων αυτό δεν θα το επιτρέψει (και κανείς να μην αμφιβάλλει ότι ειδικά αυτο θα το πετύχει και εύκολα), είμαι περίεργος να ακούσω απόψεις όσων αντί να συγγράψουν επιστολή προς το Υπουργείο συγγράφουν επιστολή προς εαυτούς και αλλήλους. Άλλη λύση: Να προσληφθούν μέσω εργολαβίας άνθρωποι που θα επιτελούν το έργο των διοικητικών, π.χ. φύλακες, οι οποίοι θα πληρώνονται απο τα …αποθεματικά του ΕΛΚΕ. Εδώ, να επισημανθεί ότι η διάθεση χρημάτων από το overhead προγραμμάτων για αμοιβές προσωπικού όπως φύλακες, κ.λπ. είναι εν πολλοίς παράνομη και ορισμένα ευρωπαϊκά προγράμματα κινδυνεύουμε να αποσυρθούν αν συλληφθούμε να κάνουμε τέτοιες λαθροχειρίες. Αλλά ας το αφήσουμε και ας περάσουμε στο ψητό: Πόσο καιρό θα έχουμε χρήματα από τα αποθεματικά του ΕΛΚΕ να πληρώνουμε τέτοιες κατηγορίες εργαζομένων με μπλοκάκι; Και μετά; Προφανώς η απάντηση μπορεί νάναι μόνο μία: δίδακτρα. Αλλά τότε, γιατί τα ΔΕΠ να περιμένουν καλύτερη μεταχείριση στο μέλλον σε σχέση με αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων; Γιατί να μην απολυθούν και τα μισά (ας πουμε) μέλη ΔΕΠ και κατόπιν να προσλαμβάνονται “πανεπιστημιακοί υπότροφοι” (ο όρος είναι ακριβής, ετσι θα λέγονται οι διδάσκοντες με μπλοκάκι στο άμεσο μέλλον) που θα διδάσκουν μαθήματα κατ’ αποκοπήν. Ωραίο πανεπιστήμιο στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο που στήνεται χωρίς να ακουστεί κιχ… Φίλτατοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει μέλος ΔΕΠ που να μην έχει αγωνία για το εξάμηνο. Αλλά μήπως το παιχνίδι που παίζεται αφορά κάτι πολύ μεγαλύτερο από το εξάμηνο; Μήπως δεν είναι τυχαίο το στενότατο ενδιαφέρον τριών τεσσάρων εκδοτικών ομίλων για τις εξελίξεις στο πανεπιστήμιο; Μήπως κάποιοι πάνε να αρπάξουν για ένα κομμάτι ψωμί προνομιακά τμήματα της δημόσιας περιουσίας και μήπως το πανεπιστήμιο είναι ένα από αυτά; Και εμείς ως μέλη ΔΕΠ, πνευματικοί άνθρωποι, αύριο θα λέμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας: “‘Ημουν κι εγώ εκεί, αλλά το εξάμηνο δεν το άφησα να χαθεί!…”. Αυτά όμως τι θα μας πουν;
Κωστής Μηλολιδάκης Πρόεδρος Συλλόγου Διδασκόντων Σχολή Θετικών Επιστημών ΕΚΠΑ
alfavita.gr
